Memleketimde "Ben" Olmak

Ah!

Bu memleket sevdası.

İnsanın doğup büyüdüğü yeri sevmemesi mümkün mü?

Aslında değil ama, bazen memleketimizde görünmez olmak istemiyor degiliz. 

Bir yandan tanınıyor olmak, birçok şeyi kolaylaştırıyorken, diğer yandan işleri çokça karıştırabiliyor.

Bir yandan bir çok konuda sana referans olan insanlar varken, bir yandan da gün içinde üçüncü kez geçtiğin sokak bile sorun haline gelebiliyor.

Her işini kolaylıkla halledebilirken, asla gizli kapaklı bir iş yapamaz hale geliyorsun. Hep aman biri gördü mü, biri duydu mu korkusu yaşatıyor insana..

Yüz yüze geldiğin insanların yarısı memleketlim diye elinden tutarken, diğer yarısı yüzüne gülüp kuyunu kazabiliyor.

Arkadaş!

Hepimiz aynı memleketin insanı değilmiyiz?

Neden sadece iyi gün memleketlisi oluyoruz?

Çünkü insanız, konuşmayı, eleştirmeyi, dedikoduyu seviyoruz, hiç düşünmüyoruz, dedikodu sofrasına yatırdığımız insanında, yakınlarının bir gün bizi o masaya yatırıp yerden yere vurabileceğini…

Tabi bunlar memleketinde yaşamanın zor tarafları, iyi yanıda vardır elbet…

Tereddütsüz istediğin kişinin kapısını çalabilir, istediğin dükkanda çayını yudumlayabilir, hatta; istediğin düğüne misafir olabilirsin.

Uzun lafın kısası; hergün aynaya bakıp, ben kimim demeli insan..

Kimim?

Neyim?

Ve... Gerçekten beni koşulsuz sevenlerim var mı ?